W SPRAWACH NAGŁYCH, KONTAKT CAŁODOBOWY. ZADZWOŃ TERAZ: +48 887-807-007
Alimenty to nic innego jak obowiązek dostarczania środków na utrzymanie drugiej osoby.Obowiązek ten poza dostarczaniem środków pieniężnych również może przyjmować postać dostarczania tak zwanych środków wychowawczych w postaci osobistych starań o utrzymanie i wychowanie.
Najczęściej spotykanym przypadkiem występowania tego obowiązku jest obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci. Jednakże, obowiązek alimentacyjny może również obciążać inne osoby, jak chociażby zstępnych, małżonka, rodzeństwo czy nawet osoby przysposobione. W zasadzie można stwierdzić, że alimenty są instytucją niezwykle rozbudowaną i sam obowiązek alimentacyjny jest uzależniony od konkretnego stanu faktycznego.
Alimenty są ustalane wtedy, gdy osoba uprawniona do alimentacji nie ma obiektywnych możliwości do samodzielnego utrzymania. Koronnym przykładem jest fakt pobierania nauki przez dziecko. Co istotne występują pewnego rodzaju wyjątki, które pozwalają jednak nie ustalać obowiązku alimentacyjnego, bowiem uprawniony do alimentacji może posiadać różnego rodzaju dochody ze swojego majątku, które wystarczają na pokrycie jego usprawiedliwionych potrzeb życiowych. Co stanowi ciekawy i kolejny wyjątek, rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem pełnoletniego dziecka, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Niewątpliwie chodzi tu o sytuacje, gdzie dziecko pełnoletnie nie pobiera nauki i nie jest zainteresowane podjęciem zatrudnienia, choć ma ku temu pełne możliwości. Rodzic takiego dziecka będzie miał możliwość uwolnienia się od ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.
Zgodnie z przyjętą w doktrynie i judykaturze zasadą wysokość obowiązku alimentacyjnego jest określana w oparciu o dwie przesłanki. Pierwsza to usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji, natomiast druga to zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego do alimentacji. W pierwszym przypadku chodzi o takie potrzeby, bez których zaspokajania uprawniony do alimentacji nie byłby w stanie egzystować – są to potrzeby związane z wyżywieniem, odzieżą, zakupem lekarstw, opłaceniem mieszkania, a niekiedy nawet potrzeby duchowe lub kulturowe. Druga przesłanka, o której mowa to zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego do alimentacji. Sformułowanie użyte przez prawodawcę ma za zadanie zabezpieczyć uprawnionego przed tak zwanym uciekaniem przez zobowiązanego od łożenia alimentów wskutek zaniżania swoich zarobków. Niejednokrotnie zobowiązani do alimentacji podejmują starania celem zmniejszenia swoich zarobków, tak aby ich obowiązek alimentacyjny był jak najmniejszy. Myślenie to jest jednak wyjątkowo zgubne, bowiem to nie faktyczne zarobki mają znaczenie przy ustalaniu obowiązku alimentacyjnego, lecz zarobki jakie zobowiązany może potencjalnie osiągać. Przy tym kryterium bada się stopień wykształcenia zobowiązanego, posiadany zawód, kursy zawodowe, staż pracy. Wobec czego, można podważać fakt pracowania na umowie o pracę za minimalnym wynagrodzeniem za pracę,jeśli zobowiązany do alimentacji posiada wyższe wykształcenie i szereg kursów zawodowych.
Niejednokrotnie wiele osób myśli, że jeśli uprawniony do alimentacji pobiera różnego rodzaju świadczenia pomocowe to obowiązek alimentacyjny zobowiązanego do alimentacji będzie znacznie niższy. Nic bardziej mylnego. Zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają świadczą z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, świadczenia, wydatki i inne środki finansowe związane z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej, świadczenia wychowawcze,świadczenia rodzinne – w tym najbardziej znane świadczenie z rządowego programu„Rodzina 800+”.
Czytając powyższe informacje można dojść do wniosku, że prawo faworyzuje uprawnionych do alimentacji. Faktycznie można tak stwierdzić, jednakże faworyzowanie ma swoje granice,bowiem roszczenia wynikające z obowiązku alimentacyjnego podlegają instytucji przedawnienia. Znaczy to tyle, że zobowiązany do alimentacji nie będzie musiał spłacać istniejącego zadłużenia alimentacyjnego, o ile powstało ono w okresie przekraczającym ten trzyletni okres przedawnienia.
Warto również pamiętać, że obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci sam z siebie nie ulega wygaśnięciu. Konieczne jest w tym przypadku zainicjowanie odpowiedniej sprawy sądowej.
Obowiązek alimentacyjny może zostać ustalony w drodze postępowania sądowego (przykładowo wyrokiem albo ugodą sądową) lub w drodze umowy pomiędzy podmiotami stosunku alimentacyjnego.
Sprawę o alimenty może założyć sam uprawniony do alimentacji, w tym również jego przedstawiciel ustawowy (przykładowo rodzic), organizacja pozarządowa (działającą w zakresie swoich zadań statutowych i za zgodą uprawnionego wyrażoną na piśmie), a nawet prokurator.
Co ciekawe, nawet jak osoba zobowiązana do alimentacji zamieszkuje bardzo daleko od uprawnionego, to nie trzeba się obawiać kilkusetkilometrowych podróży na rozprawy sądowe, bowiem sprawę o alimenty można założyć w sądzie rejonowym położonym według miejsca zamieszkania uprawnionego do alimentacji.
Obawiasz się, że nie stać Cię na założenie takiej sprawy o alimenty? Nie martw się, prawo przewiduje ustawowe zwolnienie od ponoszenia kosztów sądowych w sprawach, gdy występujesz jako uprawniony do alimentacji.
Sprawa sądowa o alimenty jest sprawą bardzo złożoną i może generować stres, dlatego niewątpliwie warto zawsze skonsultować się z adwokatem, który udzieli wyczerpującej odpowiedzi na wszelkie pytania, a ponadto przygotuje Cię do batalii procesowej. Do czego żywo zapraszam.
Adwokat Łódź - jak trafić do kancelarii:
Kancelaria czynna:
Od poniedziałku do piątku
W godzinach od 8:00 do 20:00
W sprawach nagłych kontakt całodobowy.
STRONA STWORZONA PRZEZ MAŁE STUDIO